'De vijf monumenten' dateert uit de jaren tachtig. Tot die tijd had men het over de acht klassiekers (of grote klassiekers). Dat waren naast wat tegenwoordig de monumenten heet, Parijs-Brussel, Parijs-Tours en de Waalse Pijl. Alle acht telden naast de Tour, de Giro en de Ronde van Zwitserland voor de Challenge Desgrange-Colombo, dat bijna even zwaar telde als het wereldkampioenschap. Helaas wisten drie van deze acht klassiekers hun status niet meer te handhaven. Parijs-Brussel mede omdat het een aantal jaren (1967-19720 niet meer verreden werd, de Waalse Pijl omdat het voortdurend van parcours veranderde en bovendien naar Woensdag verplaatst werd (daarvoor werd het op zaterdag gehouden, de dag voor Luik-Bastenaken-Luik). Parijs-Tours veranderde eveneens meer dan eens van parcours en bovendien van naam (de Grote Herfstprijs, Blois-Chaville). Ze werden ook geen van drieën in het klassement van de wereldbeker opgenomen, ook omdat Hein Verbrugge de wielersport veel internationaler wilde maken dan alleen maar Frankrijk, Italië en België. De naam 'monumenten' was daarom ook nuttig om zich te onderscheiden van de term 'grote klassiekers'. Dat neemt niet weg dat Merckx het nog steeds als een gemis beschouwt dat hij Parijs-Tours nooit heeft gewonnen en daarom niet alle acht klassiekers op zijn erelijst wist te schrijven, zoals Rik van Looy.